Veertig Papa gescheiden

Televisie kijken doe ik zelden. Het hele begrip 'ik ga tv kijken' is natuurlijk niet meer wat het was. Ik weet nog wel dat ik in mijn studentenkamer een enorme tv had staan. Er zaten twaalf zenders op, die je moest aanraken om van kanaal te wisselen. Dat noemde we toen 'zappen'. Dat woord zal ook wel verdwijnen uit de Nederlandse taal, nu televisie kijken ook niet meer echt is. Immers kijken we op een beeldscherm naar internet. Het beeldscherm is gewoon aan apparaat wat de weergave doet. We klikken aan wat we willen zien en zijn niet meer afhankelijk van wat er uitgezonden wordt op televisiezenders. Televisie- en radio omroepen hebben vrijwel geen leden meer. De radiogids wordt niet meer bezorgd in de brievenbus. Ik kwam erop, toen ik op de bank in thuisisolatie via de tabblad, naar 50 jaar Pinkpop zat te kijken. In een sneltreinvaart schoten de fragmenten van toen naar nu en alles er tussenin. Ik denk dat ik zelf vijf keer Pinkpop bezocht. Ik zag wat momenten voorbij k

De zondag dat ik voor het eerst in mijn leven positief testte op COVID-19, was dezelfde dag als waarop in Derry, Noord-Ierland precies 50 jaar geleden Bloody Sunday plaats vond. Britse militairen schoten toen veertien ongewapende jongens en mannen neer, die demonstreerde tegen de ingeperkte vrijheid van katholieken door protestanten. In de NRC de dag ervoor stond een artikel waarin een journalist met de nabestaande sprak. Zo erg als de inhoud van die 30 januari lang geleden, was mijn persoonlijke constatering natuurlijk niet. Maar ik baalde wel als een stekker. Die bewuste dag zou ik naar het casino gaan en de dag erna naar de wellness. Later in de week op woensdag moest ook mijn dochter nog afzwemmen voor haar B-diploma. Zonder mij nu. Omdat ik veel last had van de vaccinaties, was ik direct op mijn hoede. Misschien wel wat te veel. Immers had ik vele malen ervoor geconstateerd dat ik nog nooit zo fit was geweest als nu. Hardlopen en krachttraining gaven me een fysieke vitaliteit die