Veertig Papa gescheiden

Noemt u zichzelf weleens onschuldig? Ik niet. Voor zover ik weet doet de rechter dat. Verder niemand. Het trekt in twijfel of je betrokken was bij iets en niet echt hebt kunnen verklaren dat je vrij uit gaat. Toch een krasje op de mensheid om op die manier verder te moeten, als onschuldig. Boodschappen doen hoort bij het leven. Vroeger gingen we jagen en dat kon ook: De mensheid had verder niets te doen. Zelf laat ik me graag verleiden door aanbiedingen. En dan vooral die van de Albert Heijn. Het 'één plus één gratis' gaat er bij mij in als koek. Waar een grote bak met kleding me bij de Zeeman afremt, zijn de Hamsterweken de slingers van de dagelijkse beslommeringen. Ik was vorige week zo vrij geweest om helemaal los te gaan op de smoothie's. Er zijn een aantal varianten van het drankje en op je etiket wordt je verleidt met termen als 'Super Smoothie' en 'Antioxidant'. Geen idee wat het laatste betekent, maar het is ongetwijfeld berengoed voor je lichaam

Over het algemeen volg ik het nieuws niet echt. Ik check wel een beetje wat er gebeurd in de wereld. Ik ben opgegroeid met teletekst als het actuele nieuwskanaal. Daarom gebruik ik de teletekst app om ´koppen te snellen´, zo noemde we dat in mijn tijd als student Journalistiek. Het betekent dat je alleen de eerste regel leest en niet doorklikt naar het hele nieuwsbericht. Ik reisde vandaag met de trein zoals ik dat elke dinsdag en donderdag doe. Toen ik vertrok zag ik al wat vertraging op de borden, maar niet voor mijn trein. Op een of andere manier sluiten we ons als mensen onbewust af voor de problemen van andere zonder er bij na te denken. Mijn trein reed dus lekker door en ik was op tijd bij mijn vergadering. Dit was een vergadering met twee externe contacten. Aan mijn kant van de tafel zaten nog twee collega´s. Het waren vijf mannen bij elkaar. Er werd vanaf onze kant gevraagd of er nog koffie en thee gehaald kon worden en de gasten sloegen dat beleefd af. Toen ik zelf terugkw

Als je er bij stil staat is het op zijn minst bijzonder. We hebben al vijf maanden lang prachtig weer. De tropische dagen zijn niet meer bij te houden en zelfs nu in september is het nog warm. Vanochtend zat ik te ontbijten op mijn balkon in de zon. We hebben het hier over 19 september. Over twee dagen begint de Herfst. Het lijkt erop alsof ook de bladeren aan de bomen niet echt willen verkleuren. Ze lijken nog zo groen terwijl het lange tijd droog is geweest. Afgelopen weekend liep ik in het bos en daar vielen de eikels en kastanjes wel als rijpe appelen uit de bomen. Het was een eerste teken dat er toch een einde moet gaan komen aan deze geweldige periode. Gisteravond was ik op een borrel op een dakterras. Het was ook borreltijd, laten we zeggen half zes. De zon was heerlijk en de cava verkoelend. En ook nadat ik daarna uit eten was geweest kon ik nog rustig in overhemd over straat. Er was geen sprake van kou. De terrassen zaten vol met mensen in t-shirt.  We hebben het inmidde

Het was al lang geleden dat ik mijn hardloopschoenen had ondergebonden. En dat was zonde. Want ik had hele mooie schoenen. Ik heb een zwak voor schoenen trouwens, maar dat is weer een ander verhaal. Deze schoenen had ik ooit voor veel te veel geld in Grenoble aangeschaft, waar ik toen in de buurt woonde. Ik betaalde het, in mijn ogen, astronomische bedrag van honderdzestig euro voor deze schoenen. Wel echte lichtgewicht Asics schoenen, zwart, met knalgroene veters en een eveneens groen logo op de zijkant. De aanschaf had ik dus niet voor niks gedaan. In Frankrijk kwam het niet vaak van hardlopen. Of er lag sneeuw, of ik was aan het werk. Dat was wel een beetje het leven in een notendop. Toen ik terugkwam in Nederland had ik andere dingen aan mijn hoofd. En sinds dit jaar ben ik weer wat gaan hardlopen. Soms regelmatig. Een keer per week. Maar niet super gedisciplineerd. Ooit kocht ik een horloge dat me kon uitdagen met afstanden, tijden en ritmes. Dat hielp me wel om mezelf te moti

Ik was bijna bij Winkel. Maar zag dat ik rechtsaf kon slaan naar De Boet. Dat is geen plaats maar een winkel. Waar Winkel net wel een plaats was. Het lijkt ingewikkeld, maar u zou er eens heen moeten rijden. We hebben het over Noord-Holland. Een streek waar ik niet elke dag kom, maar vandaag wilde ik hier zijn. En dat leek een perfecte keuze. Op het immense parkeerterrein, parkeerde ik mijn auto. Er waren nog wel andere auto´s, maar voor meer dan een derde was het terrein niet bezet. Het voelde een beetje alsof je al heel het jaar naar de Efteling wilt gaan en nu je er bent de enige lijkt te zijn die dat wilde. Enerzijds fijn, want er kunnen nooit rijen staan voor de attracties. Anderzijds wat teleurstellend, want had ik de juiste invulling van mijn vrije tijd wel gekozen. Gelukkig stonden er ook bussen. Dat gaf me weer het gevoel dat ik hier niet voor niks was. Binnengekomen werd ik overvallen door de enorme grote van het pand. In de omgeving van dit ´Winkel Walhalla´ was weinig

Gisteren ben ik na het eten gaan wandelen. Ik woon aan de rand van de stad en loop in een paar minuten tussen de weilanden. De geur van gierwagens en gemaaid gras doen me denken aan de plaats waar ik opgroeide. Dat was een boerendorp dat een groeispurt had gemaakt in de jaren zeventig en tachtig. We zijn de afgelopen maanden getrakteerd op heerlijk weer. De dagen die boven de 25 graden zaten waren niet meer te tellen. Ik vond het zelf opvallend dat er niemand meer aan het klagen was over de warmte. Voorheen hadden we drie warme dagen die na een onweersbui weer omsloegen in matig weer. Dit zorgde ervoor dat de mensen de warmte als piekmomenten voelde en zich hier niet of nauwelijks op aanpaste. Logisch ook als de warmte na een korte periode weer verdwijnt. Gisteren was het tropisch warm. De vochtigheid voelde je in de lucht hangen en zo hier en daar zag ik ook dat het op de straten neerdaalde. In de avond was die klammigheid uit de lucht en besloot ik na een maaltijd op mijn balkon