Mijn stofzuiger is overleden. De vlag gaat niet halfstok, want in mijn referentiekader is dit geen tragische gebeurtenis. Onder apparatuur voelt de stofzuiger als absoluut apparaat. Huishoudelijke taken zijn geen hobby. Ze zijn noodzakelijk kwaad in het bezit van een woning. De stofzuiger is het verplichte gereedschap. Mijn stofzuiger stierf in het harnas. Ik had weer de nodige irritaties vanwege de kabel en de rolrichting van het karretje terwijl ik een ruk aan de slang gaf. Negen van de tien keer rijdt het karretje volledig de andere kant van wat ik wil dat het ding doet. De uitblijvende zuigkracht is ook zo'n issue. Het wordt schoon, maar als ik klaar ben zie ik altijd weer wat liggen. In mijn gang moet ik van stopcontact naar stopcontact, vanwege de kabel die een meter of zes is. Steeds een wisselmoment. En ineens bij het insteken van de stekker in het nieuwe stopcontact, hoorde ik een plofje. Dat was zijn laatste zucht. Waar men weleens spreekt over een haat-liefdeverho