Veertig Papa gescheiden

Ik ben één van de mensen die tien jaar geleden glimlachte, als het woord 'klimaatverandering' voorbij kwam. Miljoenen jaren geleden was die verandering er ook. In het natuurhistorisch museum heb ik gezien dat dit meerdere keren tijdens het bestaan van de aarde gebeurde. Duizenden dierenrassen werden daardoor uitgeroeid. Da t leek me een normale cyclus. Leek. Vanavond zag ik een nieuwsitem over de Mont Blanc, Europa's hoogste berg. Op deze berg ligt aan de Italiaanse kant een gletsjer die zeer snel smelt. Een ijsmassa die voorheen betiteld werd als 'eeuwige sneeuw'. Alleen komt er nu dus een eind aan al die eeuwen. En het zal nog enkele dagen, hooguit weken duren, voordat die massa naar beneden stort. Huizen zijn ontruimd, wegen afgesloten. De gletsjer van tweehonderdvijftigduizend kubieke meter gaat schuiven. Harder en sneller dan de vijftig centimeter per dag die het nu haalt. Een ramp in wording. Toevallig vindt op dit moment ook de klimaattop van de V

Vandaag neem ik weer deel aan de 'rat race'. Nadat ik twee maanden tussen twee banen had doorgebracht met vakantie, to do lijstjes en leuke dingen doen. Mijn eerste contractdag was gister, maar die startte ik met een vrije dag. Gister appte een vriend van me. 'Veel succes vandaag. En zoals ze in GTST zongen: De tijd van onbezorgdheid is voorbij!' Goede tijden, slechte tijden dus. Een soapserie waarvan ik niet weet of hij nog bestaat. Eventjes dacht ik aan Antonie Kamerling die toen de blonde krullenbol speelde. Enkele jaren geleden beroofde hij zichzelf van het leven. Ironisch bijna als je terugdenkt aan de tijd dat hij idool was in die serie. Onbezorgdheid. Een mooi woord wat ik weinig gebruik. De definitie kan ik niet letterlijk opdreunen, maar het moet iets zijn als 'een periode waarin men zich geen zorgen maakt'. Het zette me aan het denken. Want was die periode van twee maanden wel zonder zorgen? Pas halverwege de twee maanden leek ik weer de ze