Doorgaan naar hoofdcontent

Getijden

Fantastisch woord natuurlijk, getijden. Het geeft aan dat we een ritme vinden in de natuur. In de eerste plaats door de invloed van de zon en vooral de maan op het zeewater. Eb en vloed zijn de getijden waarvan veel mensen niet eens weten hoe dit ontstaat. Dat lijkt voor hen ook niet nodig want het stijgen en dalen van de zeespiegel hebben we kunnen vastleggen, in onze eigen menselijke tijdmetingen. En zo hebben we besef toevoegd aan de natuur. Want stel dat we de natuur niet meer snappen, geen controle meer hebben over wat ons gebeurd, dan zouden we ineens inzien dat we nietig en tijdelijk zijn.

Dat de natuur daar niet in mee gaat, hebben we de afgelopen jaren gemerkt. Wij leven in de veronderstelling dat we kunnen beheersen hoe het met de aarde gaat. Maar langzaam maar zeker begint te blijken, dat we daar helemaal geen invloed op hebben. Al die discussies die we voeren en maatregelen die we al jaren nemen, hebben geen enkele invloed op wat de aarde doet. Niet dat het zinloos is. Maar opwarming is een proces van de aarde en geen gevolg van ons bestaan. 

Misschien moeten we eens wat flexibeler worden als mensen. En meer meebewegen met de natuur. Zo zouden we kunnen kiezen voor andere en flexibele getijden. En dan vooral de jaargetijden. Waarom laten we de winter niet elk jaar een dag later beginnen en de lente een dag eerder? Dan krijgen we automatisch een langere herfst en lente. Na een jaar of vijftien hebben we dan drie en een halve maand herfst en lente, drie maanden zomer en twee maanden winter. Dat past veel meer bij het ritme van de natuur.

Natuurlijk hebben giflozingen in sloten effecten op dit proces. Maar wij zijn ondergeschikt aan de natuur. Waarom blijven we ons maar vasthouden aan een kalender opgesteld door Julius Caesar? Hij bedacht de kalender met jaargetijden in 46 voor Christus. Dit jaar is dat 2070 jaar geleden. De natuur heeft in de jaren zijn aanpassingen gedaan. Zoals elke miljoen jaren de natuur met inslagen van meteorieten, enorme hitte of juist extreme kou de aarde verandert. Dat wij toevallig in deze omstandigheden kunnen bestaan, wil niet zeggen dat de aarde deze cyclus niet meer zal ondergaan.

Opwarming ging ook voor aan de Ijstijd van éénentwintigduizend jaar geleden. Doordat er veel ijs smolt was er veel ineens heel veel zoet water. Daardoor werd het warme zoute water tegengehouden op de noordelijke oceanen. Dat komt omdat zoet water een lager soortgelijk gewicht heeft dan zout water. Doordat het warme water werd tegengehouden, stopte de warme zeestromen. En toen kon het zoete water weer bevriezen waardoor zich gletsjers vormde. Daardoor koelde de aarde juist enorm af en zo ontstond duizenden jaren geleden de Ijstijd.

Wanneer gaan we inzien dat we nietig zijn en tijdelijke gebruikers van deze aardbol. We hebben onszelf immers relativiteitsvermogen gegeven. In tegenstelling tot de meeste andere dieren. Die bewegen mee op de natuur. Reageren op de omstandigheden. En wij, zo slim als we denken te zijn, proberen de omstandigheden te beheersen. Omdat we niet meer in staat zijn om "te beseffen". Daarmee zijn wij weinig natuur meer. En hebben we waarschijnlijk over honderden jaren terecht ook geen plek meer op deze aardbol. Te weinig "getijden", te veel ritme en onszelf overbodig gemaakt, door ons te verheffen boven natuur.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zwaaien

Wanneer ik ga wandelen met mijn hond, loop ik een standaard rondje. Ik kom dan langs het Indische bejaardentehuis bij mij in de straat. Er staat een Riksja in de entree en ik ging er wel eens bami of nasi lunchen. Op de hoek van het tehuis, bevinden zich benedenwoningen met een groot grasveld ervoor. De ramen zijn immens groot en vaak is het licht binnen aan, zonder dat de gordijnen gesloten zijn. In de zomer valt de zon juist binnen, zodat zich een soort toneelstuk afspeelt achter het raam. Toen ik hier in 2017 kwam wonen, stond er vaak een man achter dat raam. Er zal twintig meter tussen hem en mij hebben gezeten. Hij zag er inderdaad Indisch uit en had een heel vriendelijke uitstraling. Het leek me een hele fitte man. Ik gok dat hij destijds halverwege de zeventig was. Maar dat was dus mijn observatie door dat raam heen. Telkens als ik met mijn hond passeerde, zwaaide hij uitbundig en vrolijk naar me. Met brede lach zwaaide ik dan ook terug. Het werd een gewoonte. Ik realiseerde me

Winkelcentrum

Ik liep zoals gewoonlijk door mijn overdekte winkelcentrum. Het wordt verbouwd en het schijnt mooier te gaan worden dan wat het was. Althans, de borden aan de ingang beloven dat er gebouwd wordt "aan het gezelligste winkelcentrum". Voorlopig is het nog een puinhoop en de meest ongezellige plek van Nederland. Als je er geen erg in had, zou een overdekte plek om te winkelen er zo uit kunnen zien, in tijden van oorlog. Overal troep, kapotte ramen, leegstaande panden, kabels uit het plafond die in de jaren zeventig in elkaar geknoopt zijn en vooral veel lawaai. Met de aantekening dat we nog steeds in een veilig land leven. Ik bezocht eerst de Hema, die het anno 2024 voor elkaar wisten te krijgen om mijn fotos af te drukken na elf dagen. Toevallig zat ik gisteren fotos te kijken uit de jaren tachtig en negentig. Een gedeelte daarvan was gemaakt met een fotocamera die minstens een kilo woog. De kwaliteit van die fotos was zo onvergelijkbaar, met de fotos die ik in mijn handen kreeg

Dirty Chai

Ze was denk ik vijfendertig. Ze zag eruit als tweeënvijftig. Het leek me geen sportieve dame, maar ze was ook niet enorm corpulent. Haar haren zaten tussen blond en grijs en waren kort en waarschijnlijk nog korter geweest. Een bruin leren tasje had ze op tafel gezet en het straalde geen vrouwelijkheid uit. Toen ze binnenkwam zag ik dat ze mijn kant op keek. Voor me waren nog twee tafeltjes vrij voor het raam. Toch liep ze eerst de zaak verder in. Een teken dat ze hier niet vaak kwam. Of zelfs niet uit deze stad kwam. Al snel was zij weer terug en nam ze plaats voor het raam. In plaats van een plek te kiezen waardoor ze naar buiten kon kijken, ging ze met haar rug richting het raam zitten met haar gezicht mijn kant op.  Ik nipte aan mijn dubbele espresso omdat je doorgaans in deze koffiezaken een wat slappe koffie kreeg. De serveerster was snel bij de vrouw die met de kaart in de hand vroeg of ze ook een ‘’Dirty Chai’’ kon maken. De wijze waarop ze deze woorden uitsprak zorgde voor een