Ontbijtspek

Er bestaan rare dingen op de wereld. Iemand als Vladimir Poetin is om te beginnen hier een menselijk voorbeeld van. Toelichting lijkt me overbodig. In principe zijn mensen geen dingen, maar de weerzinwekkendheid van iemand, haalt het menselijk er uit wat mij betreft.

De prijzen in de supermarkten zijn vanwege die reden enorm gestegen. Een imbeciel die een oorlog begint. Een ondergeschikt probleem natuurlijk, die kosten van de boodschappen. Dat er honderden, duizenden mensen onnodig sterven is natuurlijk onvoorstelbaar. Ik hoorde vandaag Hans Sibbel, beter bekend als Lebbis, bij Kopspijkers op NPO Radio 2. Hij las een aanklacht voor tegen Mark Rutte. Volledig terecht. Want volgens hem had Rutte geroepen dat hij niet zou rusten, voor de daders van de walgelijke raketaanval op het station in Oekraïne, berecht zouden worden. Onzin natuurlijk. Ook volgens hem, maar ik sluit me daar bij aan. Rutte rust waarschijnlijk met een beetje schaamte, maar prima.

Met al deze kanttekeningen in het hoofd, besloot ik vandaag mijn twee oudste kinderen, voor een boodschap naar de supermarkt te laten gaan. Dit wilde zij graag doen. Voor mij was dit een kwestie van vertrouwen geven. Ja, ik ging ervan uit dat ze geen geld kwijt raakten, zouden opletten met oversteken, en konden afrekenen bij de kassa, de spulletjes mee namen die op het lijstje stonden en de weg niet kwijt zouden raken.

Ik was aardig rustig terwijl ze op pad waren. Totaal vertrouwen in mijn kinderen, had zich meester gemaakt van mij. Het was toch tien minuten lopen heen, en terug ook weer. Ik zat niet te wachten tot de bel ging. Maar uiteindelijk ging die gelukkig wel. Daar waren ze weer. Ik bedolf mijn kinderen onder een golf van complimenten en enthousiasme. 'Wat goed' en 'zo knap' en ga zo maar door. Mijn jongste had nog snoep willen meenemen, iets wat niet op het lijstje stond. 'Nee' had mijn oudste resoluut gezegd. 'Dat staat niet op het lijstje'. Ik denk dat ik bloosde van trots toen ik dit hoorde. Ik was ook wat verbouwereerd.

Het bonnetje kreeg ik ook nog. Mijn oudste had een dure smaak. Hij had gekozen voor Bio Komkommer in plaats van komkommer. En nam Aviko diepvries aardappelballetjes in plaats van die van Albert Heijn zelf. Hij had duidelijk oog voor kwaliteit. En ik was blij dat ik ruim geld had meegegeven, want bovenop de Poetin inflatie, kwamem er toch extra kosten op mijn berekende eindafrekening.

Was er dan helemaal geen probleem geweest tijdens hun uitje?

Het was al wat later en in mij gonsde nog steeds de enorme trots van de boodschappen actie van mijn zoon en dochter. Ik wilde er later nog eens op terugkomen. Om niet steeds in de euforie te blijven hangen naar hen toe. Dat zou toch kunnen overkomen als een soort wantrouwen. We keken inmiddels naar de Looney Tunes en ineens zei mijn oudste:

'Papa, met de boodschappen was er één probleempje.'

Ik zat nog op mijn roze 'ze hebben het gedaan' wolk.

'Wat bedoel je?' zei ik rustig.

Hij is gek op bacon en eggs in de morgen. Dus hij mocht spek meenemen. Eieren had ik nog op voorraad. Aangezien het morgen zondag zou zijn, leek het me een goed plan om dat weer te maken. De geur van koffie erna, die de vette bacon lucht zou verdringen, bracht al een glimlach op mijn gezicht.

'Wat is het verschil tussen spek en ontbijtspek?' zei hij droogjes.

De zin reproduceerde zich in mijn hoofd, nadat hij hem had uitgesproken. Deze vragen was ik wel van hem gewend. Ik denk dat hij bouwkundige of wetenschapper wordt. Hij haalt me in op het gebied van scherp denken. Ik besloot Google met rust te laten. En mijn ontbrekende kennis op dit vlak prijs te geven.

'De varkens die in de morgen geslacht worden gaan in de verpakkingen van het ontbijtspek. De andere varkens worden verpakt als normale spek.'

Hij lachte heel hard. Ik dus ook.

Tegelijkertijd moest ik aan Vladimir Poetin denken. Het enige echte varken wat geslacht moest worden.