Cruiseschip

Het ergste aan de lockdown vind ik eigenlijk dat er een einde aan komt. De wetenschap dat dit tijdelijk is, laat het ongeduld borrelen. Maar tot wanneer is onduidelijk. We weten hoe het was. Als mensen kunnen wij ons uitstekend aanpassen. Maar we zijn sociale wezens en zonder persoonlijk contact krijgen we problemen. De bovenkamer die we hebben waar we doorgaans zo van profiteren, maakt overuren als we alleen maar op onszelf teruggeworpen zijn. We zitten allemaal op een onbewoond eiland en wachten op dat cruiseschip dat ons gaat ontdekken. Met casino's, theater, drank, muziek een zwembad en zelfs winkels waar je gewoon iets kunt kopen wat je kunt aanraken.

Ik kijk ook maar steeds naar diezelfde zee en dat strand dat er op de foto nog zo aantrekkelijk uit zag. Nu alle mogelijkheden op vertier zijn bevroren, zijn de kleine geluksmomenten een dagelijkse sleur geworden voor ons allen. Herinnert u zich nog dat u over de tuin of het balkon uitkeek en kon genieten van dat landgoed of strookje beton wat vastgeketend aan het appartement, weinig romantisch in zich had? Nu zien we dat weer. Het is niet romantisch, want het is afgebakend en ommuurd. Een huis is een huis geworden. Niet een plek om in te leven. Het is de plek waar we moeten leven. En dat maakt het ingewikkeld om uitdagingen te zoeken, met het ontbreken van de dynamiek van het kunnen en het mogen.

Dat werkt voor mij ook zo met schrijven. Ik kreeg wel vaker deze tijd de vraag waarom ik nog nauwelijks een blog produceerde. Dé drijfveer voor mij om te schrijven is de dynamiek van het gewone leven, de normale situaties, te vangen en samen te vatten in een blog. Uit de situatie te halen en uit te vergroten in details om te laten zien hoe krankzinnig wij eigenlijk soms leven.

Nu we in deze tijdelijke impasse zonder einddatum zitten, valt dat weg. 

Er schijnt licht te zijn aan het einde van de tunnel. Maar als we wisten dat dat licht niet zou komen, werd het leven waarschijnlijk eenvoudiger op de korte termijn. Dan konden we ons echt aanpassen in plaats van wachten op de terugkeer van 'de dingen die wij willen doen'. En bezinnen in de gedachte dat de cruiseschepen niet bestaan en de wereld plat was.