Doorgaan naar hoofdcontent

Hekkensluiter

 In het voetbal wordt de term hekkensluiter vaak gebruikt. De ploeg die laatste staat in het klassement, die wordt zo genoemd. Het is een soort geuzennaam voor de prutsers die er niks van bakken. Vaak staat die ploeg ook al veel punten achter op de één na laatste ploeg en is de situatie troosteloos. 


Degradatie lonkt.


Waar de term dan echt van dan zou komen probeerde ik met mijn logische verstand te bedenken. Ik filosofeerde over een assistent van de boer. Wanneer de koeien de wei in gaan, wordt er altijd zenuwachtig met hekken gewerkt. Want de koeien willen vaak meer dan ze mogen. In de ochtend de wei in en tussendoor gemolken worden. Om dit te kunnen regelen dagelijks moet er vroeger sprake zijn geweest van een hekkensluiter.


Plausibel toch?


Ik kreeg een link doorgestuurd. Het ging over mijn binnenstad. Het was daar veel te druk. Toevallig was ik dit weekend ook in een binnenstad. Ik kreeg het Spaans benauwd van de drukte. Een prachtige woordspeling trouwens. Want die benauwdheid kreeg men vroeger van de Spaanse griep. Zoals men die ook van onze nieuwe pandemie Covid 19 kan krijgen. Zelf zeg ik steeds vaker Covid 19 in plaats van Corona. Ik vind Corona gewoon te feestelijk klinken. De associatie met Mexicaans bier of met de zon voelt misplaatst. Deze pandemie verdiend een aanduiding.


Covid 19.


Het nieuwsbericht waar de link naartoe ging, legde me dus dat veel mensen wilde shoppen. Afstand houden werd daarbij niet meer of nauwelijks nog gedaan. Ik zag het dus ook in die binnenstad. Ik raakte zelfs geïrriteerd en had de neiging om mensen boos toe te spreken. 'Ga uit mijn buurt!' Ik deed het niet, maar spoedde me wel naar een andere stukje stad. Ik vond ons als massa oliedom en keurde het af. Want de golf is verdwenen, het virus niet. En ik geloof in een minder heftige golf dan de eerste, maar die tweede lijkt er nu toch echt aan te gaan komen.


Lockdown.


Om toch nog wat realiteitsbesef bij de massa aan te brengen, besloot de gemeente de politie opdracht te geven hekken te plaatsen. Dit om de drukte te spreiden en afstand te creëren tussen de massa aan de ene kant van de straat en die aan de andere kant. Er stond een foto bij van een agent. Hij droeg een klassiek dranghek. Het leek erop alsof hij met dit laatste hek de rij ging dicht ging maken. Ik zag de man staan. Een 'hekkensluiter', bedacht ik me.


Waarom deze term als metafoor gebruikt wordt in het voetbal is me volstrekt onduidelijk. Ik pleit voor een stukje anti-hekkensluiter jargon in de voetballerij. En ik binnenkort lekker uitzoeken waar de term nu echt vandaan komt. Daar heb ik alle tijd voor, tijdens de komende lockdown.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zwaaien

Wanneer ik ga wandelen met mijn hond, loop ik een standaard rondje. Ik kom dan langs het Indische bejaardentehuis bij mij in de straat. Er staat een Riksja in de entree en ik ging er wel eens bami of nasi lunchen. Op de hoek van het tehuis, bevinden zich benedenwoningen met een groot grasveld ervoor. De ramen zijn immens groot en vaak is het licht binnen aan, zonder dat de gordijnen gesloten zijn. In de zomer valt de zon juist binnen, zodat zich een soort toneelstuk afspeelt achter het raam. Toen ik hier in 2017 kwam wonen, stond er vaak een man achter dat raam. Er zal twintig meter tussen hem en mij hebben gezeten. Hij zag er inderdaad Indisch uit en had een heel vriendelijke uitstraling. Het leek me een hele fitte man. Ik gok dat hij destijds halverwege de zeventig was. Maar dat was dus mijn observatie door dat raam heen. Telkens als ik met mijn hond passeerde, zwaaide hij uitbundig en vrolijk naar me. Met brede lach zwaaide ik dan ook terug. Het werd een gewoonte. Ik realiseerde me

Winkelcentrum

Ik liep zoals gewoonlijk door mijn overdekte winkelcentrum. Het wordt verbouwd en het schijnt mooier te gaan worden dan wat het was. Althans, de borden aan de ingang beloven dat er gebouwd wordt "aan het gezelligste winkelcentrum". Voorlopig is het nog een puinhoop en de meest ongezellige plek van Nederland. Als je er geen erg in had, zou een overdekte plek om te winkelen er zo uit kunnen zien, in tijden van oorlog. Overal troep, kapotte ramen, leegstaande panden, kabels uit het plafond die in de jaren zeventig in elkaar geknoopt zijn en vooral veel lawaai. Met de aantekening dat we nog steeds in een veilig land leven. Ik bezocht eerst de Hema, die het anno 2024 voor elkaar wisten te krijgen om mijn fotos af te drukken na elf dagen. Toevallig zat ik gisteren fotos te kijken uit de jaren tachtig en negentig. Een gedeelte daarvan was gemaakt met een fotocamera die minstens een kilo woog. De kwaliteit van die fotos was zo onvergelijkbaar, met de fotos die ik in mijn handen kreeg

Dirty Chai

Ze was denk ik vijfendertig. Ze zag eruit als tweeënvijftig. Het leek me geen sportieve dame, maar ze was ook niet enorm corpulent. Haar haren zaten tussen blond en grijs en waren kort en waarschijnlijk nog korter geweest. Een bruin leren tasje had ze op tafel gezet en het straalde geen vrouwelijkheid uit. Toen ze binnenkwam zag ik dat ze mijn kant op keek. Voor me waren nog twee tafeltjes vrij voor het raam. Toch liep ze eerst de zaak verder in. Een teken dat ze hier niet vaak kwam. Of zelfs niet uit deze stad kwam. Al snel was zij weer terug en nam ze plaats voor het raam. In plaats van een plek te kiezen waardoor ze naar buiten kon kijken, ging ze met haar rug richting het raam zitten met haar gezicht mijn kant op.  Ik nipte aan mijn dubbele espresso omdat je doorgaans in deze koffiezaken een wat slappe koffie kreeg. De serveerster was snel bij de vrouw die met de kaart in de hand vroeg of ze ook een ‘’Dirty Chai’’ kon maken. De wijze waarop ze deze woorden uitsprak zorgde voor een