Ik ben één van de mensen die tien jaar geleden glimlachte, als het woord 'klimaatverandering' voorbij kwam. Miljoenen jaren geleden was die verandering er ook. In het natuurhistorisch museum heb ik gezien dat dit meerdere keren tijdens het bestaan van de aarde gebeurde. Duizenden dierenrassen werden daardoor uitgeroeid. Dat leek me een normale cyclus.
Leek.
Leek.
Vanavond zag ik een nieuwsitem over de Mont Blanc, Europa's hoogste berg. Op deze berg ligt aan de Italiaanse kant een gletsjer die zeer snel smelt. Een ijsmassa die voorheen betiteld werd als 'eeuwige sneeuw'. Alleen komt er nu dus een eind aan al die eeuwen. En het zal nog enkele dagen, hooguit weken duren, voordat die massa naar beneden stort. Huizen zijn ontruimd, wegen afgesloten. De gletsjer van tweehonderdvijftigduizend kubieke meter gaat schuiven. Harder en sneller dan de vijftig centimeter per dag die het nu haalt.
Een ramp in wording.
Toevallig vindt op dit moment ook de klimaattop van de Verenigde Naties plaats. Ik zag de Italiaanse Premier die daar refereerde aan de smeltende ijsmassa. 'Dit gaat iedereen aan. Dit moet een waarschuwing zijn voor iedereen. Het is ons gezamenlijke probleem, wat hier wordt geïllustreerd in smeltend ijs'.
Ik dacht heel even na over deze woorden. En zocht wat achtergrondinformatie op het internet over de Mont Blanc. In één van de artikelen las ik dat de zeespiegel wereldwijd enorm zal stijgen. In 2100 al met één meter en tien centimeter. Over éénentachtig jaar dus. Mijn kinderen zullen oplossingen moeten gaan zoeken, voor dit enorme probleem dat mede door mij is veroorzaakt.
Het leek een onschuldige glimlach.
Ineens ben ik me bewust van wat er gebeurd. Het klimaat verandert in rap tempo door onze auto's, de vliegtuigen, het afval en al het andere dat we het milieu aan doen. Dit is nu bij mij binnengekomen. En ik ga doen wat ik al veel eerder had moeten doen. Voor mijn kinderen en hun kinderen. Ik ga er elke dag voor zorgen dat ik eraan bijdraag, dat we de opwarming kunnen remmen. Waar ik kan en het in mijn macht ligt. En ik weet zeker dat ik iemand naast me heb, die daar net zo in zal staan als ik. Voor onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Gezondheid blijft op één, maar we hebben een project dat we moeten gaan leven en het heet: Natuurbewust. Misschien kunnen we zo uiteindelijk nog doen, wat we al veel eerder hadden moeten doen.
Met een serieuze blik.
Reacties
Een reactie posten